شهید «مجید قربانخانی» را به عنوان حّر مدافعان حرم میشناسیم. شهیدی که بعد از پیادهروی اربعین متحول شد. تحولی که او را عاقبت بخیر کرد.
شهید «حسن رسولخانی» در بخشی از وصیتنامه خود آورده است: از برادران بسیجی و حزب اللهی میخواهم که راه شهیدان به خون خفته را زنده داشته و به نبرد با استکبار جهانی ادامه بدهند که این نبردشان این انقلاب را به انقلاب جهانی مهدی موعود (عج) متصل کنند.
پاسدار شهید مدافع حرم سید محمد حسین میردوستی دریکم آبان ماه سال ۱۳۹۴ همزمان با تاسوعای حسینی در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب کبری (س) به فیض شهادت نائل آمد.
شهید «فضلعلی فرزانه» در وصیتنامهاش آورده است: مثل حضرت زینب (س) حجابتان را حفظ کنید.
همسر شهید پاسدار «عزیزالله فرجی» میگوید: همسرم نسبت به بیتالمال حساسیت زیادی داشت. حتی برای مطالعه در مقر سپاه از نور چراغ آنجا استفاده نمیکرد.
محتوای نامههای شهید تهرانیمقدم با همسرش پر است از حس همراهی و همدلی. پر از نگاه خدا و برکت به مال و علم. «الهام حیدری» اما زنانه ایستاده. سختی دیده و قد خم نکرده و به جای پژمردن، خودش را پرورش داده. درس خواند و استاد حوزه شد. مادرانه زیست و مادر چهار فرزند شد. اصلاً بنا را نگذاشت به نمیشودها، اگر عشق باشد قله قاف که جایی نیست.
شهید مرحمت بالازاده در وصیتنامهاش نوشته است: از شما تقاضایی دارم. اگر من شهید بشوم گریه نکنید. اگر گریه بکنید به شهدای کربلا و شهدای کربلای ایران گریه بکنید تا چشم منافقان کور بشود و بفهمند که ما برای چه میجنگیم.
شهید «یوسف کوهی» در وصیتنامهاش نوشته است: هر کس امام خمینی را قبول نداشته باشد امام زمان را هم نمیشناسد.
زینب با چشمهای مشکی و درشتاش به سیده فاطمه خیره شد: «پس بابا کو مامان؟» بغض سیده فاطمه ترکید: «زینب جان، بابا، استخوان است! نمیتوانی ببوسیاش.»
شهید «اسماعیل دشتی» در سال ۱۳۴۳ در خانواده مذهبی به دنیا آمد. به سن تحصیل که رسید در دبستان آبپخش ثبتنام کرد، اما به دلیل فقر و تنگدستی نتوانست به تحصیل بپردازد.