به گزارش خط هشت : یادم هست، بانگ به شهر می خورد وقتی قرار بود شهید بیاورند. این بانگ حتی روستایی ها را هم به شهر می کشید تا در کنار هم باشند در استقبال از شهید و شانه به شانه هم دهند برای تشییع مرد و مردانی که از سفرِ خون باز می گشتند. آن روزها ما هم اشکِ هم بودیم و هم ناله هم و می توانم بگویم شهید، هر که بود بازهم نه اندوهِ مان از خویشاوندان شان کمتر بود و نه اشکی که از چشم مان می بارید. اصلا ما هم خویشاوند بودیم شهدا را. انگار رحم عقیدتی، همه ما را با هم چنان وصل کرده بود که “صله رحم” همه مرزهای فامیلی، زبانی و جغرافیایی را درمی نوردید و همه ما را کنار هم قرار می داد. ما همه برادرانی شده بودیم از پدر و مادرهای مختلف اما این نه تنها باعث اختلاف نبود که دلیلِ اتحادمان هم بود. اتحادی که دستِ ما را بالا می برد و بر گونه دشمن، فرود می آورد.

ما همه یک خانواده شده بودیم در خانه ای بزرگ به نام بلند ایران. زخم اگر بر خوزستان می زدند، خونش در خراسان می جوشید. بمبی در کردستان منفجر می شد، ترکش هایش به سیستان و بلوچستان می رسید. جوانی در مهران بر زمین می افتاد، صدای مادری از تهران بلند می شد. ما چنین یک دل و یک خانواده شده بودیم که هم خانه از دشمن گرفتیم و هم نگین از دست اهریمن. ما شکستیم دشمنی را که می خواست شکست را به نام ما بنویسد.

آن روز ها گذشت اما شهدا مانده اند و ما مانده ایم و پیمانی که میان مان هرگز کهنه نمی شود. ما مانده ایم و تکلیف ادامه راه شهادت. ما مانده ایم و تکلیفی که بر شانه هاست. ما مانده ایم و جای شهدا را که باید در خانواده ایران، پر کنیم. ما مانده ایم و رسالت توسعه و ترویج شهادت. کنگره ها، همایش ها و نکوداشت ها هم باید در همین مسیر باشد.

باید شهید را به زبان روز و متناسب با نیاز روز تعریف کنیم تا نسلِ امروز بداند که شهید و شهادت فقط مربوط به دیروز نیست. حتی قرار نیست که در فصل جنگ، قاب بندی شود. شهید را باید به زندگی امروز آورد. شاید دقیق تر این باشد که زندگی امروز را باید با اسوه شهید، تراز کرد. این تراز است که می تواند هم زندگی امروز را سامان دهد و هم ایران فردا را مقتدرتر از امروز بسازد. اقتداری که در چشم دشمن هم به هیبت بنشیند و او را از پا بیندازد. بشود تحقق همان آیه "و اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّه" آیه اگر چه ناظر به هم افزایی توان نظامی است در هنگامه جنگ رو در رو، اما روشن است که دریافت روز آمد از آیه ما را بر آن خواهد داشت تا با هم افزایی توان فرهنگی و توسعه معارف شهادت، اقتدارمان را روز افزون کنیم. این اقتدار هم چهارچوبه خانه بزرگمان، ایران، را قوام خواهد بخشید و هم قاب زندگی اعضای خانواده- مردم ایران- را از غبار دشمن ساخته پاک خواهد کرد.

با این نگاه است که دوباره خانواده پیوسته به بزرگی یک ملت شکل خواهد گرفت و خانه بزرگ به گستره کشور آباد خواهد شد و آزادی را با آبادی، زیباتر فرادید خواهد گذاشت. باری ما همه یک خانواده ایم، همه ما مردم ایران یک خانواده ایم؛ خانواده شهید حتی اگر فامیل هیچ شهیدی در شناسنامه ما نباشد. شناسه ها مهم هستند که باید در زندگی ما به رفتار در آیند تا شهدا ما را در شمار “منا” بدانند و از اهل بیت خویش بشمارند. برای این هم البته ما باید پا به راه بگذاریم، شهدا با معرفی سبک زندگی خو پیش قدم شده اند. گام های مانده با ماست تا با زندگی به این سبک خود را در شمار خانواده شهید و در رحم عقیدتی این عزیزان خدا قرار دهیم....

فایل های ضمیمه :

 

 

منبع: حیات