زمانی که خرمشهر سقوط کرد، محمود بروجردی مأمور رساندن این خبر به امام خمینی (ره) شد. وقتی خبر را به ایشان داد، امام با لحنی عتابآلود فرمودند: «جنگ است، یک وقت ما میبریم، یک وقت آنها!»
۲۴ مهر ۱۳۵۹ وضعیت خرمشهر به حدی بغرنج شد که بعد از وقایع این روز، خرمشهر خونینشهر نام گرفت. در این روز بمباران مناطق وسیعی از سوی دشمن در سطح شهر انجام گرفت که منجر به شهادت تعداد قابل توجهی از مردم و مدافعان خرمشهر شد. با نگاهی به داشتههای کتاب خرمشهر نمیمیرد، نوشته مرحوم رضا خدری مروری به وقایع روز ۲۴ مهر ۱۳۵۹ در خونین شهر میاندازیم.
در ساعات آخر روز، در حالی که شهر در آستانه سقوط قرار گرفته بود، یورش شجاعانه رزمندگان مجدداً خرمشهر را از سقوط حتمی نجات داد. این مقاومت حماسی رزمندگان، نام خرمشهر را به خونین شهر تبدیل کرد.
اوّلین بار که امام خمینی (ره) واژه دفاع مقدس را به کار بردند، در تاریخ ۲۲ بهمن سال ۱۳۶۰ بود؛ دفاعی که با وجود تلخیهایش، دستاوردهای بسیاری برای ملت ایران داشت.
اسرائیل از بروز جنگ بین دو کشوری که از ما تنفر دارند، خوشحال نیست. عراقیها مهاجم محسوب میشوند، زیرا آنها آغازگر جنگ بودهاند و اکنون با شکستی بزرگ مواجه شدهاند.
جنگ ادامه دارد؛ فانسقهها را باید ببندیم و بند پوتینها را محکم کنیم که تازه اول راهیم. هرچند جنگ را دوست ندارم، اما در راه جهاد آمادهام، هرچند پیر و شکسته و ناتوان شدیم، اما هنوز هستیم و پای آرمانهای دینی و ملیمان خواهیم ایستاد.
دوست شهید اسماعیل نیکصفت تعریف میکند: شبی برایمان آش آورده بودند و ما جز یک نعلبکی، وسیله دیگری برای خوردن آش نداشتیم. اسماعیل مشتش را در قابلمه کرد،شروع به خوردن کرد.
نیروهای دشمن با چنین پنداری است که روز ۱۳۵۹/۰۷/۰۴ از دو محور شمالی و غربی، سراسیمه به سوی خرمشهر میتازند، ولی با دفاع سخت رزمندگان مواجه میشوند و شکست خورده به عقب میگریزند.