رژیم صدام برخلاف اصول بین‌المللی، جنگ اعلام نشده‌ای را علیه ایران آغاز کرد. برخلاف آنچه ابتدا به نظر می‌رسید، این جنگی برق‌آسا نبود که به زعم صدام، عراق را تبدیل به قدرت درجه اول منطقه کند، بلکه برعکس این جنگ به یک نبرد فرسایشی تبدیل شد.
ریختن شیشه‌خرده با آینه شکسته روی زمین برای انعکاس نور و گرای غلط به دشمن، یکی از ابداعات رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود.
بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس در بیانیه‌ای آورد: عملیات ثامن‌الائمه (ع) که منجر به شکستن حصر آبادان شد، آغاز شکست راهبرد نظامی و سیاسی صدام و ارتش بعثی در تحقق اهداف شوم و شیطانی خود در نابودی انقلاب و براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بود که نتایج بزرگی را برای رزمندگان جبهه اسلام به ارمغان آورد.
جمعیت درحالی‌که هرلحظه بر تعداد آن افزوده می‌شد، با شعار الله‌اکبر، انزجار و تنفر خود را نسبت به جنایات بعث عراق اعلام می‌کردند. جمعیت یکپارچه فریاد می‌زد: ایرانی! آن‌که با تو می‌جنگد عراقی نیست بلکه مزدوران مصری هستند.
اهالی رسانه در دوران دفاع مقدس مأموریت مهمی را بر گردن گرفته و در حقیقت با ماندگار کردن صحنه‌های حماسی این دوران، به نگاشتن بخش زرینی از تاریخ این مرز و بوم پرداختند تا حماسه‌های دفاع مقدس به‌عنوان الگویی مهم در همه عرصه‌ها، میراثی برای نسل‌های آینده شود.
خبر مهم بود؛ آن‌قدر مهم که هنوز هم که هنوز است با وجود گذشت ۴۲ سال از اعلام آن، هربار که از رسانه‌ها پخش می‌شود، به مردم ایران از جمله کسانی که دوران دفاع مقدس را درک کرده‌اند، احساس غرور می‌دهد.
کتاب پیش رو قصد دارد تا به دلایلی بپردازد که منجر به تغییر موازنه قوا در جبهه‌ها شده است. تغییر موازنه از جایی شروع می‌شود که عراق در فاو شکست می‌خورد و احتمال شکست آن از ایران، باعث می‌شود تا هم خود صاحب‌منصبان بعثی و هم حامیان این رژیم سعی کنند تا به تقویت جبهه عراق در برابر ایران بپردازند
عملیات «کربلای یک» که منجر به آزادسازی مهران در تیرماه ۱۳۶۵ شد، یکی از عملیاتهای مهم و آغازی بر پایان قدرت‌نمایی صدام بود.
«محسن رضایی» و شهید «علی صیاد شیرازی» می‌گفتند ادله‌ای بنویسیم و نشان دهیم که آیا ایستادن ما روی مرز می‌تواند تضمینی برای دفاع از خرمشهر در برابر حمله دوباره باشد؛ چون به صدام اعتمادی نبود و بعضی از دوستان می‌گفتند که عقب‌نشینی عراق تاکتیکی است.
همه نیروها از خستگی روی زمین افتاده بودند و صدایی از آن‌ها بلند نمی‌شد. با این حال از دور دست هنوز صدای تیربار کسی به سمت عراقی‌ها می‌آمد.
