از لشکر ۸ نجف، گردان فتح و گردان چهارده معصوم (ع)، و از لشکر ۳۱ عاشورا گردان امام حسین (ع) و گردان علی‌اکبر (ع) برای اجرای مأموریتی خطیر در عملیات خیبر انتخاب شدند.
به گزارش خط هشت، لشکر ۸ نجف در عملیات خیبر از لحاظ ساختار فرماندهی زیرمجموعه قرارگاه بدر به فرماندهی احمد غلامپور قرار داشت. کمی از ظهر اولین روز عملیات گذشته بود که غلامپور و بشردوست به نمایندگی از قرارگاه نجف، دستور جدیدی به کادر فرماندهی لشکر ابلاغ کردند.
چهار گردانی که پیش از این قرار بود قرارگاه سپاه سوم ارتش بعث عراق و پل‌های نشوه را بزنند، حالا باید راهی طلاییه می‌شدند. بدون الحاق در طلاییه، عملاً نیرو‌های ایرانی در جزایر به محاصره آب و ارتش عراق درآمده و احتمال شکست عملیات وجود داشت. این محور تنها راه دسترسی زمینی به جزایر بود و به دلیل حساسیت منطقه و هوشیاری بعثی‌ها از قبال عملیات‌های قبلی، حجم زیادی از تجهیزات و امکانات دفاعی در این منطقه مستقر شده بود.
از لشکر ۸ نجف، گردان فتح به فرماندهی فضل‌الله نجفیان و گردان چهارده معصوم (ع) به فرماندهی مرتضی بختیاری و از لشکر ۳۱ عاشورا گردان امام حسین (ع) به فرماندهی محمد‌باقر مشهدی عبادی و گردان علی‌اکبر (ع) به فرماندهی بایرام‌علی ورمزیاری، برای اجرای این ماموریت انتخاب شدند.
ستون نیرو‌ها در پایین‌ترین نقطه از مسیر حرکت، چند دقیقه بعد از ساعت ۱۱ شب، به جاده نشوه طلاییه رسیده و به سمت مرز بین‌المللی و پل طلاییه ادامه راه دادند. در این جاده گردان مرتضی بختیاری در سمت راست و نجفیان به همراه دومین گردان اعزامی لشکر ۳۱ در سمت چپ به صورت آرایش دشت‌بان در عرضی هفتصد متری پیشروی کردند.
فضل‌الله نجفیان می‌گوید: «حدود پانصد متر تا پل فاصله داشتیم که چراغی روی پل روشن و خاموش شد. فهمیدم که برای تانک است. حساس شدم و گفتم گردان همان‌جا بنشینند. با احمد کاظمی تماس گرفتم و با رمز خبر دادم که ما رسیده‌ایم به پل، ولی انگار خبری از آن‌طرف نیست. اول خواست یک منور بزنم تا محل دقیق‌مان را ببیند و بعد گفت صبر کن تا خبرش را بدهم. حدود ۱۵ دقیقه بعد، طوری حرف زد که مطمئن شدم نیرویی از طرف طلاییه نخواهد آمد. گفت هر طور صلاح می‌دانی عمل کن.»
سید ابوالفضل موسوی راوی حاضر در قرارگاه بدر، در گزارش مکتوب خود که در شماره ۷ فصل‌نامۀ نگین ایران منتشر شده، در این خصوص آورده: «چهارم اسفند وقتی قرار شد فرماندهان در مورد شب دوم عملیات برنامه‌ریزی کنند، دو جلسه تشکیل شد؛ اولی در شهرک نفتی جزیره جنوبی با حضور فرماندهان لشکر‌ها و دومی با حضور فرماندهان قرارگاه‌های نجف و کربلا در محل قرارگاه نجف. در جلسه اول قرار می‌شود چهار گردان همان شب عمل کنند، ولی در جلسه دوم، این عملیات منتفی شده و قرار می‌شود شمال منطقه عملیاتی شامل نقاطی مثل القرنه در اولویت عملیاتی قرار گیرد. گویا این تصمیم به حاج‌همت اطلاع داده می‌شود، ولی به دلایلی، شاید قطع ارتباط بی‌سیم با جزایر، احمد کاظمی و مهدی باکری بی‌خبر می‌مانند.»
پنجم اسفند ۶۲، تمامی نیرو‌های این چهار گردان، شهید یا اسیر شدند که مشروح این وقایع، در کتاب «حماسه مجنون»؛ تاریخ شفاهی عملکرد لشکر ۸ نجف اشرف در عملیات خیبر آمده است.
منبع: دفاع‌پرس
افزایش اندازه قلم
