خانواده‌های ۳ شهید سانحه هواپیمای اوکراینی در گفتگو با رسانه‌ها و انتشار بیانیه ضمن تشکر از ابراز همدردی مردم ایران، خواستار برخورد با مسببان این حادثه شدند و اعلام کردند اجازه سوءاستفاده به مغرضان نخواهند داد.
شهید سلیمانی از جناح و حزب به دور بود. در جلسات روضه خانه‌شان، تمام گروه‌ها شرکت می‌کردند، حتی از مذاهب دیگر هم در جلسات‌شان حضور داشتند. سنی‌ها بسیار حاج‌قاسم را دوست داشتند و فرقه شیخیه در کرمان نیز بسیار به حاج‌قاسم ارادت داشت
گفت‌وگو با فرزند شهید قربانعلی دودانگه از شهدای عملیات کربلای ۵
من و بابا در جبهه رفتن رقیب هم بودیم
صبح همان روزی که می‌خواست برود به ایشان گفتم. پدر جان سالگرد شهید موسوی نزدیک است (اسفند ماه ۶۵ بود) شما بمان بعد از مراسم سالگرد رفیقت برو. رو به من کرد و گفت: «مرده یا زنده من برای مراسم سالگرد رفیقم اینجا خواهد بود، نگران نباش.»
همسر جانباز: از خدا می‌خواهم که به من توان بدهد تا خیلی خوب به ایشان خدمت کنم. با وجود شرایطی که ایشان دارند. ما همیشه پذیرای مهمان‌هایی هستیم که می‌خواهند برای دیدار و ملاقات همسرم به خانه ما بیایند. من همیشه با روی باز از آن‌ها استقبال می‌کنم. امیدوارم در کنار ایشان عاقبت به خیر شوم
آخرین باری که به مرخصی آمده بود، رفت به اتاقی که عکس شهدا را در آن جا نصب می‌کرد. بالای عکس خودش شماره‌ای زد و یکسری لباس بسیجی تا کرده به مادرم داد و گفت: دیگر نیازی به این‌ها ندارم، این‌ها را به آقاهادی بدهید. بعد‌ها مادر به ما گفت که می‌دانستم تا حسن به جبهه نرود، عطا شهید نمی‌شود. عطا صبر کرد تا حسن هم به او ملحق و هر دو با هم شهید شوند. این پیش‌بینی مادر محقق شد
گفت‌وگوی خواندنی با مادر شهید مدافع امنیت / شهیدی که در اغتشاشات اخیر جانش را فدای مردم کرد + تصاویر
یک هفته قبل از شهادت با حالت خوشحالی و لبخند همیشگی‌اش گفت «مامان، خدا این روزها یک چیزی خیلی خوب به همه ما می‌خواهد بدهد ولی نمی‌دانم چه‌چیزی است»، به او گفتم «ان‌شاءالله یک رزق حلال بهت بدهد»، او گفت «نه مامان، برای همه ما‌ست.»
از مادر شهید می‌پرسم ۳۱ سال است که چشم‌انتظار آمدن تنها یک نشانی از شهیدت هستی؛ از این انتظار بگو، چگونه گذراندی؟ می‌گوید: دخترم ۳۱ سال نه، ۳۲ سال است منتظرم. وقتی خبر شهادتش را دادند و پیکری برای ما نیامد، من و پدرش همه جا را دنبالش گشتیم. هرجا که می‌توانستیم رفتیم. اندیمشک، اهواز و...، اما خبری از پسرم نبود. همسرم بی‌تاب شده بود. شاید اگر قطعی می‌دانست ولید شهید شده اینقدر بی‌تابی و دلتنگی نمی‌کرد
محمدعلی در مناطق جنگی مخصوصاً در حمیدیه اهواز با پای برهنه راه می‌رفت. وقتی علت را از او می‌پرسیدند، می‌گفت خون‌های زیادی در این صحرا ریخته شده است! این خاک حرمت دارد
می‌گفت: «هرموقع یا هر طوری که خبر شهادت من به دستت رسید این جمله را با خودت تکرار کن «لا یوم کیومک یا اباعبدالله» بدون شک مصیبت سیدالشهدا علیه‌السلام بزرگ‌ترین مصیبت در عالم است و هیچ روز و سرنوشتی مانند روز و سرنوشت امام حسین (ع) نیست.» همین حرف‌های آقا مرتضی باعث می‌شد آمادگی روحی در رفتنش برای من ایجاد شود.
محمدعلی در مناطق جنگی مخصوصاً در حمیدیه اهواز با پای برهنه راه می‌رفت. وقتی علت را از او می‌پرسیدند، می‌گفت خون‌های زیادی در این صحرا ریخته شده است! این خاک حرمت دارد
