به گزارش خط هشت ـ رسول حسنی؛ انقلاب اسلامی ایران در حقیقت خود یک رویش و دگرگونی غیرقابل انکار داشت که توانست همه مفاهیم قبل از خود را تغییری اساسی دهد.

یکی از این مفاهیم مسئله «زن» و نوع نگاه به آن بود. انقلاب اسلامی توانست زن را هویتی تازه ببخشد، هویتی که پیش از آن قلب ماهیت شده بود و نمی‌توانست زن را به هدف غایی خود برساند. متاسفانه همه مظاهر رژیم طاغوت که علی‌الظاهر رنگ و بویی ملی داشت، علیه زنان جامعه بود.

از کالاهای فرهنگی گرفته تا اقتصاد و سیاست به زن نگاهی فرودستانه داشت. در هیچ یک از آثار سینمایی ساخته شده در رژیم پهلوی ابدا شمایی از زن ایرانی را نمی‌بینیم. حتی نگاه شاه معدوم به زن نگاهی ذلیلانه بود که جز نازل کردن زن به یک کالای مصرفی تفسیری نداشت. اما حضرت امام خمینی (ره) با نگاهی منبعث از دین مبین اسلام این نوع زوایه دید را کاملا تغییر داد. نگاه امام خمینی (ره) به زن نگاهی ایرانی و اسلامی و عزتمندانه بود که اجازه نمی‌داد زن را محدود به وجه ظاهری او استفاده لذت طلبانه کرد.

انقلاب اسلامی توانست زن را در عین حفظ عفاف و حجاب وارد بطن جامعه کند. این نگاه انسانی و عزتمدانه به زن بود که توانست انقلاب اسلامی را به پیروزی برساند چرا که این انقلاب سهمی قابل توجه برای زن در ساختار جامعه قائل بود و همچنان هست. نه تنها در پیروزی انقلاب اسلامی که در دستآوردهای درخشان دفاع مقدس، سال‌های پس از آن و در همه حوزه‌های علمی، هنری، سیاسی و ورزشی زنان جایگاهی ویژه دارند که نمی‎توان نه این جایگاه را حذف کرد و نه آن را نادیده گرفت.

به مناسبت ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) سلسله نوشتار «تعالی زن انقلابی» منتشر خواهد شد که شامل بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص «زن» و هویت و رسالت و جایگاه زنان است.

قسمت هشتم و آخر این نوشتار را در ادامه می‌خوانید:

زن انقلابی

«اگر زنان به انقلاب نپیوسته بودند، انقلاب پیروز نمی‏ شد؛ جوانان برای پیوستن به صفوف انقلاب، از خانه‏ ها بیرون نمی‏ آمدند؛ مادرانشان نمی‏ گذاشتند، یا حداقل آن‏ها را تشویق نمی‏ کردند. اگر زنان دل در گرو انقلاب نداشتند، مردان این‏ طور آزادنه در صفوف انقلاب جان‏فشانی نمی‏ کردند. نقش زن در انقلاب، هم به طور مستقیم، و هم به طور غیر مستقیم، یک نقش برجسته و مجموعا نقش اول است؛ در جنگ هم همین‏ طور بود.

در کمتر خانواده‏ شهیدی است که روحیه‏ مادر از روحیه پدر بالاتر نباشد. در اغلب خانواده ‏ها، روحیه‏ مادر شهید از روحیه‏ پدر شهید بالاتر است. این، یک چیز فوق‏ العاده است. این، نقش زنان مؤمن را در این انقلاب نشان می‏ دهد؛ زنانی که برای پیروزی انقلاب و برای پیشرفت مقاصد انقلاب ایستادند و همه چیز را برای اهداف و آرمان‏ های الهی و اسلامی خود فدا کردند.»[1]

«از اول انقلاب، زنان یکی از برجسته‏ ترین نقش‌ها را در این انقلاب ایفاء کردند. هم در خود حادثه‏ بزرگ انقلاب، هم در حادثه‏ بسیار بزرگ هشت سال دفاع مقدس، نقش مادران، نقش همسران، از نقش مجاهدان اگر سنگین‏ تر نبود، یقینا کمتر نبود. مادری که جوان خودش را پرورش داده، با آن محبت مادرانه او را به ثمر رسانده، حالا او را به طرف میدان جنگ م ی‏فرستد که معلوم نیست حتی جسد او هم برخواهد گشت یا نه.

این کجا، رفتن خود این جوان کجا؟ که خوب، این جوان، با شور و هیجان جوانی، همراه با ایمان و روحیه‏ انقلابی‏ گری، حرکت می‏ کند و می‏ رود. کار این مادر، از کار آن جوان اگر بزرگ‌تر نباشد، کوچک‏ تر نیست. بعد هم که جسد او را برمی‏ گردانند، افتخار می‏ کند که بچه‏ من شهید شده. این‏ ها چیز کمی است؟ این، حرکت زنانه، حرکت زینب‏ گون در انقلاب ما بود.»[2]

«بعد از اقامه‏ دولت حق، به فضل الهی زنان کشور اسلامی ایران توانستند شخصیت حقیقی خودشان را تا حدود زیادی پیدا کنند، در میدان‌های گوناگونی حضور یابند و عظمت روحیه‏ زن مسلمان را نشان دهند، عظمت زن مسلمان در میدان‌های سیاسی و فرهنگی است. آن وقت [غربی‌ها] می‏ آیند و در باره تضییع حقوق زن در جمهوری اسلامی، قلم‌فرسایی و جوسازی می‏ کنند.

اگر ما بیاییم، برای اینکه آن‏ها را راضی کنیم، درباره‏ زن طوری حرف بزنیم که با نظر اسلام که مایه‏ عزت زن است مخالف باشد، خطاست. چرا باید کسانی در زمینه‏ زن، یا در زمینه‏ حقوق بشر، طوری حرف بزنند که گویی ما باید بکوشیم خودمان را با نقطه نظرهای غربی‏ ها نزدیک و آشنا کنیم؟ آن‏ها اشتباه می‏ کنند. آن‏ها باید نقطه‏ نظرهای خود را به ما نزدیک کنند. آن‏ها باید نسبت به مسأله‏ زن و حقوق بشر و آزادی و دمکراسی، نقطه‏ نظرهای غلط و باطل خودشان را تصحیح کنند و با نظرات اسلامی مواجه کنند؛ نه اینکه عده‏ ای از این طرف دچار انفعال شوند.»[3]

«زن باید در صراط [حق] حركت كند؛ عظمت و جلالت و علو مقام و مقدار برای زنان در این راه است؛ راهی كه در آن تقوا، عفاف، دانش، نطق، ایستادگی در میدان‌های گوناگون محتاج ایستادگی، تربیت فرزند و زندگی خانوادگی هست همه زینت‌ها و فضیلت‌های معنوی در آن هست؛ زنان باید در این جهت حركت كنند. خوشبختانه زنان جامعه‌ ما حقا و انصافا نه فقط در انقلاب ما، بلكه از گذشته هم همین جور بوده است؛ زنان متدین ما در میدان‌های گوناگون و در همه‌ قضایا جزو پیشروان بودند.

قبل از شروع مبارزات مشروطیت، زن‌ها در میدان بودند. در یك برهه‌ای، مبارزات مشروطیت آرام بود؛ بعد شدت پیدا كرد كه همه وارد شدند. آن وقتی كه هنوز همه وارد نشده بودند و در واقع فقط یک عده‌ای از علما و خواص دنبال این قضایا بودند، زن‌ها بلند شدند، با چادر وارد میدان شدند یک اجتماعی تشكیل دادند، آمدند سر راه حاكم وقت را گرفتند، او از دست اینها فرار كرد، رفت در كاخش مخفی شد.

حالا یک عده‌ای خیال می‌كنند زن تا وقتی كه بی‌حجاب نباشد، نمی‌تواند در میدان‌های گوناگون اجتماعی و سیاسی وارد شود. در همین انقلاب، در بعضی از نقاط كشور، زن‌ها زودتر از مردها اجتماع راه انداختند، در دوران انقلاب، در مبارزات بعد از پیروزی انقلاب و در جنگ تحمیلی همین جور.»[4]

«یکی از فعالیت‌های فاجعه‏ آمیز، قضایای هفدهم دی بود که در زمان رضاشاه اتفاق افتاد. طبق نقشه‏ دشمنان اسلام و ایران، به کمک روشن‏فکران آن روز متصل به دربار پهلوی، تصمیم گرفتند که زن ایرانی را از دائره‏ عفاف و حجاب خود بیرون کنند و این نیروی عظیم ایمانی را نابود کنند. کشف حجاب، از بین بردن آن حائل و فاصله‏ ای است که در اسلام میان دو جنس قرار داده شده بود تا همان بلایی که بر سر زن در جوامع غربی آمد، بر سر زن مسلمان ایرانی بیاورند.

این اقدام را با چماق، رضاخان در داخل کشور انجام دادند. زن غربی با ورود در منجلاب فساد، دستاوردش نابودی خانواده بود. این‏جور نبود که زن با برداشتن حجاب در میدان علم یا در میدان سیاست یا در میدان فعالیت‌های اجتماعی پیشرفت کند؛ همه‏ این‏ها با حفظ حجاب و عفت ممکن بود و ما در نظام اسلامی این را تجربه کردیم.

برداشتن حجاب، مقدم ه‏ای برای برداشتن عفت بود؛ برای برداشتن حیا در جامعه‏ اسلامی بود؛ برای سرگرم کردن مردم به عامل بسیار قوی و نیرومند جنسی بود؛ برای اینکه از همه‏ کارهای دیگر بمانند و یک مدتی هم موفق شدند، اما ایمان عمیق ملت ایران نگذاشت. زن‌های مسلمان ما با وجود سخت‏گیری‌ها در طول زمان، در مقابل این فشار سرکوبگر مقاومت کردند؛ بعد از رفتن رضاخان به نحوی، در زمان خود او به نحوی، در طول دوران بقیه‏ طاغوت هم به نحوی.»[5]

[1] ـ بیانات در دیدار جمعی از پرستاران 22 آبان 1370

[2] ـ بیانات در دیدار جمعی از پرستاران نمونه کشور 1 اردیبهشت 1389

[3] ـ بیانات در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدا 17 اردیبهشت 1376

[4] ـ بیانات در دیدار جمعی از مداحان سراسر کشور 23 ادریبهشت 1391

[5] ـ بیانات در دیدار مردم قم در سالروز قیام نوزدهم دی 19 دی 1386

منبع: دفاع پرس‎