به گزارش خط هشت: «احمد کشورى» ۳۱ تیر سال ۱۳۳۲ در شهرستان فیروزکوه در خانواده‌اى مذهبى به دنیا آمد. خانواده کشورى اهل بروجرد و «غلامحسین» پدرش ژاندارم بود و به مقتضاى شغل دایماً از شهرى به شهر دیگر نقل مکان مىکردند. دوره کودکى احمد با انتقال خانواده آن‌ها به روستای کیاکلاء در بابل مصادف شد. بافت سنتى شهر و مردم خونگرم آن چنان خانواده کشورى را مجذوب کرد که آن‌ها براى همیشه در این شهر شمالى ماندگار شدند.
امروزه نام کشورى و کیاکلاء آنچنان به هم گره خورده است که کسى از مردم این دیار باور ندارد کشورى اهل بروجرد باشد. احمد دوره تحصیل نظام قدیم را از اول ابتدایى تا سوم متوسطه را در کیاکلاء طى کرد و سه سال آخر متوسطه را در دبیرستان قناد شهرستان بابل به عنوان شاگرد ممتاز به پایان رساند. وى ضمن تحصیل به فعالیت‌اى هنرى از قبیل نقاشى، خطاطى، صنایع دستى علاقه زیادى نشان مى داد و مادرش در این راه مشوق او بود.
او یک بار در مسابقه طراحى کشور مقام نخست را کسب کرد. در سال آخر دبیرستان به همراه دو تن از دوستان فعالیت مذهبى خود را آغاز کرد. با صدایى خوش در مراسم و مجالس مذهبى مرثیه خوانى مى کرد و با جدیت بسیار مدیریت مراسم را به عهده مى گرفت. پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۵۳ در آموزشگاه خلبانى هوانیروز ثبت نام کرد و دوره خلبانى بالگرد کبرى را در اصفهان به مدت یک سال و نیم با موفقیت سپرى کرد.
سپس به مدت شش ماه دوره پیاده نظام را در شیراز طى کرد و به اصفهان بازگشت. کشورى در سال ۱۳۵۵ ازدواج کرد. گرایش همسر وى به امور مذهبى فعالیت‌هاى او را در این خصوص شدت بخشید. در سال ۱۳۵۵ به کرمانشاه منتقل شد.
در ۳ خرداد ۱۳۵۹ پس از آنکه در یک عملیات ضربتى چادر مهمات و دو تانک دشمن را در منطقه سقز منهدم کرد، بالگرد وى مورد اصابت قرار گرفت و بازویش زخمى شد و چند ترکش به گردن و سینه وى اصابت کرد. با وجود آنکه حالش بسیار وخیم بود با تلاش و شهامت بسیار مانع از سقوط چرخبال شد و آن را در پایگاه سقز به زمین نشاند. از آنجا بلافاصله براى مداوا به کرمانشاه و تهران منتقل شد. پس از چند عمل جراحى بهبودى نسبى یافت، اما ترکش داخل سینه وى خارج نشده بود که جنگ تحمیلى عراق علیه ایران آغاز شد.
خلبان احمد کشورى سرانجام در روز شنبه ۱۵ آذر ۱۳۵۹ شمسى پس از سه روز عملیات در منطقه ایلام با دو فروند میگ عراقى درگیر شد. بالگرد او با اصابت موشک سقوط کرد و وى به درجه رفیع شهادت رسید. جنازه او را پس از تشییع بسیار باشکوه در بهشت زهرا (س) در تهران به خاک سپردند.
وصیتنامه شهید احمد کشوری
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا شیطان را از ما دور کن در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند
پایان زندگی هر کسی به مرگ اوست جز مرد حق که مرگش آغاز دفتر اوست.
هر روز از این آسمان، ستاره‌ای به سمت پائین می‌کشند، ولی با این وجود، آسمان پر از ستاره است. این بار نیز دریایی خروشان از داوطلبین در پی امر امام، به طرف جبهه‌های حق علیه باطل روان شد و من قطره‌ای از این دریایم و نسبت به این مسأله آگاهید که این اقیانوس بی پایان است و هر بار زیادتر میشود. ادامه دهنده‌ی راه شهیدان باشید که آن‌ها نظاره گر شما می‌باشند مواظب ستون پنجم باشید که در داخل شما هستند. در مقابل حرف‌های منحرف، بی تفاوت نباشید. امام را مانند مردم کوفه تنها نگذارید. در راهپیمایی‌ها بیشتر از پیش شرکت کنید. دعای کمیل بخوانید. فرزندانتان را به فعالیت در راه خدا تشویق و آگاه کنید.
وصیت به پدر و مادرم
پدر و مادرم! با وجود صبور بودنتان هم چنان از خدا می‌خواهم صبر بیشتری به شما عطا کند. در راه خدا به فعالیت‌های بیشتری مشغول شوید. در عزای من ننشینید، اگر خواستید گریه کنید، اما نه برای من بلکه به یاد امام حسین (علیه السّلام) و کربلا و پدر و مادرانی که پنج فرزندشان شهید شده اند که اگر گریه‌های امام حسین و تاسوعا و عاشورایی نبود، اکنون یادی از اسلام نبود. تلاش کنید که هیچگاه پشت جبهه برای منافقین و ضد انقلاب، خالی نماند. شما با شرکت بیشتر در مراسم عزاداری به یاد شهیدان می‌افتید و یاد شهیدان باعث منقلب شدن یاد مردم میشود. امام را تنها نگذارید. همیشه بدانید که شهیدان بر کار‌های شما نظارت دارند. ما زنده به آنیم که آرام نگیریم.
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
والسلام قطره‌ای از دریای خروشان حزب‌الله، احمد کشوری
منبع:
