کتاب ««دختر کویر» » در شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و در ۵۱ صفحه با قطع پالتویی توسط انتشارات «صریر» و با سفارش اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان سمنان و مشارکت موسسه ستارگان پرفروغ در سال ۱۴۰۱ چاپ و منتشر شده است.

بخشی از کتاب:

همان روز با دوستم هاجر سیادت و خانم صابریان به همراه همسر و فرزند کوچکش به سنندج اعزام شدیم و از آنجا به مریوان رفتیم. خواهر سیستانی از سمنان قبل از ما آنجا بود و تسلط زیادی به منطقه داشت. از فعالان جهاد و سپاه بود و زینب گونه نقش مؤثری در قسمت‌های مختلف داشت. به طوری که چندین بار نیرو‌های ضد انقلاب قصد ترور او را داشتند. شیرزنی که برادران جهادی و سپاهی به او لقب «برادر حسینی» داده بودند.

بعد از مدتی از طرف سپاه به ما یک خانه سازمانی دادند که دقیقا روبه روی سپاه پاسداران بود. یک قبضه اسلحه و نارنجک برای محافظت از خودمان داده بودند. در آن خانه نُه نفر بودیم. دو خواهر به نام پروانه و پروین سعیدی از ایوانکی، خانم کرمانی از استان کرمان، خانم میرزایی و پروانیان از تهران، من و خواهر سیادت هم از سمنان.

من به عنوان معلم حرفه وفن در مدرسه راهنمایی رسالت زیر نظر خانم دامغانیان مدیر مدرسه مشغول به تدریس شدم.

جو خطرناکی در کردستان حکم فرما بود. حق نداشتیم ساعت ۸ شب از منزل خارج شویم. کومله و دمکرات جوانان زیادی را سر بریده بودند. به همین خاطر باید مقررات خاصی رعایت می‌کردیم. حق نداشتیم در کوچه یا کنار خانه‌ها راه برویم چرا که ممکن بود در خانه‌ای باز شود و ما را به داخل خانه بکشانند و سرمان را از بدنمان جدا کنند.

در همین شرایط دو نامه به امام خمینی نوشتم. بعد از مدتی جواب هر دو نامه با مهر و دستخط مبارک ایشان به دستم رسید. در یکی از نامه‌ها سؤال کرده بودم وقتی دشمن قصد حمله به ما دارد برای اینکه به دست او اسیر نشویم و عفتمان به خطر نیفتد می‌توانیم با نارنجک خودکشی کنیم؟ ایشان در جواب نوشته بودند خودکشی جایز نیست...

منبع: دفاع‌پرس