به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری فارس، شاید اگر تصاویر بخیه زدن چانه یک کودک و بعد باز کردن بخیه‌ها بلافاصله، از یکی از شبکه‌های صدا و سیما پخش می‌شد، همه فکر می‌کردیم که باز مهران مدیری برنامه‌ای ساخته تا با شوخی با پزشکان و پرستاران کمی مردم را بخنداند.

کمتر کسی است که در وهله اول باور کند که یک پرستار و پزشک چانه پاره شده کودکی را بخیه بزند، بعد که کار تمام شد از مادر کودک طلب پول کند و وقتی جواب «ندارم» را بشنود، همانجا بخیه‌های کودک را باز کرده و کودک را به حال خود رها کند.

اما این اتفاق نه یک کلیپ طنز ساخته مهران مدیری است و نه در کشوری عقب افتاده و توسعه نیافته رخ داده است. این اتفاقی است که در یکی از استان‌های توسعه یافته کشور رخ داده که از نظر امکانات چیزی کمتر از پایتخت ندارد و عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام را هم یدک می‌کشد.

همین چند وقت پیش بود که سریال در حاشیه کلی حاشیه ساز شد و پزشکان، جراحان و پرستاران همگی نسبت به آن موضع گرفتند و کار را به جایی رساندن که پخش این سریال متوقف شد. جامعه پزشکی و پرستاری فریادها سردادند و جلوی پخش یک سریال را با این توجیه که جامعه پزشکی را زیر سوال برده، اعتماد مردم به جامعه پزشکی را از بین برده و هزاران بهانه دیگر گرفتند.

حال که نه کسی به جامعه پزشکی بی احترامی کرده، نه کسی پرستاری را به علت سهل انگاری در انجام وظیفه مورد تمسخر قرار داده است چرا این جامعه دست به کاری می‌زنند که خنده‌ مردم را برانگیزد، خنده‌ای که این بار از سر شادی نیست و تنها خنده‌ای تلخ است به  کردار عده‌ای که کوچکترین انتقادها را برنمی‌تابند.

سکوت این جامعه در قبال کارهای اینچنینی آدم را به خنده می‌اندازد که منافع عده‌ای چقدر برایشان مهم است که کوچکترین انتقادها را تحمل نمی‌کنند و بیانیه پشت بیانیه صادر می‌کنند اما در مقابل عملی چنین غیر انسانی، غیر اخلاقی و غیر فرهنگی در پایتخت فرهنگی جهان اسلام سکوت کرده‌اند.

آیا اکنون جای آن نبود آنها که دست به شکایتشان از منتقدان عالی است، بیانیه‌ای صادر می‌کردند و این عمل غیر انسانی را محکوم می‌کردند؟ آیا نمی‌توانستند حداقل در این قضیه خود را همراه مردم نشان دهند؟ مگر پول چهار یا پنج بخیه چقدر می‌شود که عده‌ای اخلاق را زیر پای خود بخاطر یک مشت تومان له کردند.

رمز اخلاق خوب

اکنون این ماجرا ما را به یاد صحبت‌های پروفسور یلدا می‌اندازد که فروتنانه در مورد اخلاق در پزشکی صحبت کرد و گفت: باید بگوییم که پزشکان از خیلی جهات کم دارند که بیشتر مربوط به مسائل انسانی است چرا که آنها دچار غرور و تکبر شده و مسائل انسانی را فراموش می‌کنند و رابطه‌اشان با انسان‌ها به هم می‌خورد. همه این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که انسان علم را برای خدمت به انسان می‌آموزد و در غیر اینصورت اگر پروفسور دهر هم باشد به درد نمی‌خورد.

پروفسور یلدا با بیان اینکه امروزه خیلی در مورد اخلاق صحبت می‌شود، گفت: با وجود این همه صحبت آن چه کم است عمل است خیلی‌ها حرف‌های قشنگی می‌زنند اما در عمل چیزی نمی‌بینیم این عمل یعنی ایجاد رابطه بین پزشک و بیمار که موضوع خیلی مهمی است.

وی با انتقاد از کسانی که تصور می‌کنند با علم همه چیز تمام می‌شود، گفت: مریضی با کمردرد پیش 10 دکتر می‌رود اما در آخر یکی را انتخاب کرده و با آن رابطه برقرار می‌کند همه این اتفاقات به علت اخلاق خوب دکتر است.

پروفسور یلدا خاطر نشان کرد: انسان‌ها باید در روابط علمی «من» را فراموش کرده و به جای آن «ما» بگذارند و بگویند چی به نفع ما و مردم ما است نه به نفع من.

حال جای شکرش باقی است که دوستانی که آماده شکایت هستند، از پروفسور کهنسال و فروتنی مانند یلدا شکایتی نکردند و نسبت به پروفسور ساکن آلمان با او برخورد تندی نداشتند.

حلقه مفقوده جامعه پزشکی

حدود یک سال پیش بود که پروفسور علی گرجی، رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان با اشاره به الگوی پزشکان قدیمی گفت: زمانی الگوی ما دکتر «شیخ» نامی بود که در مشهد طبابت می‌کرد وی برای آنکه مستضعف هم بتواند هزینه درمان را بپردازند یک پاتیل در مطب قرار داده بود تا افراد سکه‌های خود را در آن بیندازند.

وی ادامه داد: مردم مستضعف سرهای شیشه نوشابه را جمع‌آوری می‌کردند و به جای پول در داخل این پاتیل می‌انداختند و این پزشک آنها را جمع‌آری می‌کرد و پس از استریل کردن مجدداً جلوی در مطب به زمین می‌ریخت تا مستضعفان دیگر آنها را بردارند.

گرجی با اظهار تأسف از وضعیت کنونی جامعه پزشکی گفت: اکنون اگر از یک جوان بپرسید که می‌خواهید چه رشته‌ای بخوانی می‌گوید جراحی و در چرایی آن نیز تأکید می‌کند «چون پول در آن است».

رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان خاطر نشان کرد: مشکل پزشکی ما نه بیمارستان است و نه تجهیزات چرا که تجهیزاتی که در بیمارستان‌های آلمان موجود است با اندک تفاوتی در ایران نیز وجود دارد؛ مشکل این است که پزشکان ما دل به کار نمی‌دهند با یکدیگر همکاری نمی‌کنند و وقت لازم را برای کار نمی‌گذارند.

به گفته‌ وی حلقه مفقوده‌ جامعه‌ پزشکی امروز اخلاق است و تا زمانی‌ که این مساله درست نشود بهترین امکانات و بهترین اموال پزشکی نیز برای کشور هیچ فاید‌ه‌ای در پی نخواهند داشت.

گرجی در پاسخ به این سوال که آیا سیستم باید فرد را ملزم به اخلاق‌مداری کند گفت: خیر سیستم اجباری را نباید داشته باشد بلکه مسائلی که در سیستم به آنها ارزش داده می‌شود خود به خود مهم می‌شوند و همه آن را رعایت می‌کنند. در سیستم پزشکی کنونی ما پول دارای اهمیت است به طوری که پزشک موفق را پزشکی می‌دانند که درآمد بالاتری داشته باشد.

نمی‌دانم سرنوشت شکایت جامعه پزشکی از علی گرجی به کجا رسید، اما هرچه می‌گذرد اتفاقات رخ داده در گوشه و کنار که تنها اندکی از آنها رسانه‌ای می‌شود، مشخص می‌کند که پشت پرده این شکایت‌ها چیست.

دستور پیگیری سریع

حال جای شکرش باقی است هنوز هم هستند پزشکانی که مردم بتوانند به آنها اعتماد کنند و جانشان را که مهمترین داشته هر انسانی است، با اطمینان در اختیار آنها قرار دهند.

هستند هنوز عده‌ای که نه برای پول که برای شرافت و انسانیت طباطت می‌کنند و چه خوب است که به آنها طبیب بگوییم آنچنان که به قول علی اکبر ولایتی آنها طبیب جان و طبیب روح هستند.

محسن حجتی، مسئول بسیج جامعه پزشکی استان اصفهان موضع سازمان بسیج جامعه پزشکی این استان نسبت به این پدیده غیراخلاقی را بسیار جدی و محکم دانست و خاطرنشان کرد: موضوعی که برای این پسر 4 ساله در بیمارستان اشرفی اصفهانی پیش آمد بسیار ناراحت کننده و اشتباه بوده است و باید این مسئله به طور جدی پیگیری و حل شود.

مسئول بسیج جامعه پزشکی استان اصفهان گفت: از طرفی هم آبروی شهر در میان است که به همین خاطر تمامی عوامل پیگیر موضوع هستند تا به سرانجام برسد و در گزارشات بعدی جزئیات بیشتری از جلسه امروز دادگاه را به اطلاع عموم خواهیم رساند.

خوشبختانه شخص وزیر بهداشت نسبت به این مسائل حساس است و حتی اگر نیمه‌های شب نیز از موضوعی مطلع شود، دستور پیگیری سریع می‌دهد.

به گفته سیدحسن هاشمی، وزیر بهداشت متخلفان به دستگاه قضا معرفی شده‌اند و تیم بازرسی ویژه وزارت بهداشت نیز در حال پیگیری ماجراست وگرنه ... .

در مورد این گونه افراد استاد سخن سعدی بهترین کلام را دارد، آنجا که می‌گوید:

بنی آدم اعضای یکدیگرند    که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار    دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی  نشاید که نامت نهند آدمی