به گزارش خط هشت: رژیم بعثی در فروردین ماه سال ۱۳۵۹ با حمایت و وسوسه استکبار جهانی، جنگی نابرابر را علیه ملت ایران و با هدف فروپاشی انقلاب اسلامی که هنوز دو سالی از عمرش نگذشته بود، تحمیل کرد.

در دو سال ابتدایی جنگ پیروزی‌های متعددی نصیب دشمن خبیث بعثی شد و این نتیجه نیز در ابتدا طبیعی بود، چراکه صدام در دوران دفاع مقدس تمام قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشت و برای رسیدن به پیروزی حتی به زنان و کودکان بی‌دفاع نیز رحم نکرد که نمونه بارز آن را می‌توانیم در بمباران شیمیایی سردشت مشاهده کنیم. به‌طوری که آسیب‌دیدگان سردشت همچنان نیز با مشکلات مختلف پزشکی دست و پنجه نرم می‌کنند.

از طرفی بعد از اینکه دو سال از جنگ تحمیلی گذشته بود، دشمن بعثی اقدامات جدیدی را در حوزه تبلیغات گسترده علیه جمهوری اسلامی ایران با این مضمون که کشورمان توانایی اجرای عملیات جدیدی را ندارد، انجام داد. البته که کمک و پشتیبانی کشور‌های خارجی نظیر آمریکا از صدام، این دلگرمی را به آن‌ها داده بود که به راحتی می‌توانند مناطقی را که به تصرف خود درآورده‌اند، حفظ کنند، لذا رزمندگان برای اینکه جبهه‌ها را از رکود خارج کنند، تصمیم جدی برای ادامه عملیات‌های آفندی گرفتند.

یکی از عملیات‌هایی که در دوران رکود جبهه‌ها انجام شد، عملیات والفجر ۲ بود که با مشارکت نیرو‌های سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی ایران و البته حضور نیرو‌های داوطلب مردمی، بسیج و جهاد سازندگی در ۲۹ تیر سال ۱۳۶۲ در منطقه پیرانشهر حد فاصل بین ارتفاعات قمطره و تمرچین با هدف به‌کارگیری نیرو‌های اندک، دادن تلفات کم و جلوگیری از وارد کردن ضربات اساسی به یگان‌های عملیاتی به مدت یک ماه اجرایی شد. انهدام نیرو‌های دشمن، گرفتن اسیر برای تنبیه دشمن بعثی، تجزیه نیرو‌های دشمن، تصرف ارتفاعات منطقه، تصرف پادگان حاج عمران و تسلط بر شهر چومان مصطفی از دیگر اهداف رزمندگان در اجرای عملیات والفجر ۲ بود.

از طرفی یکی از شگرد‌های صدام در آن دوران برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران، استفاده از ظرفیت گروه‌های معاند و ضدانقلاب در مناطق غربی کشور بود و به همین منظور از آنجا که در منطقه پیرانشهر و ارتفاعات اطراف آن گروه‌های ضد انقلاب مستقر بودند، اجرای دقیق این عملیات علاوه بر خارج کردن شهر‌های کردنشین از زیر آتش دشمن، منجر به آزادسازی ارتفاعات مهم و مسدود کردن راه ضد انقلاب می‌شد. عملیات والفجر ۲ از این جهت برای رزمندگان اسلام مهم بود که اگر به نتیجه می‌رسید، تبعات بسیار خوب و ارزنده‌ای برای کشورمان داشت. برای مثال، اجرای این عملیات منجر به ایجاد تسهیلات و پشتیبانی از کرد‌های مسلمان، زمینه‌سازی برای اجرای عملیات‌های نامنظم در خاک عراق، حفظ پیرانشهر و نزدیکی به شهر و تأسیسات نفتی کرکوک می‌شد.

در بین اهداف در نظر گرفته شده برای اجرای این عملیات، شاید تسلط بر پادگان حاج عمران از ویژگی بالایی برخوردار بود، چراکه موقعیت این پادگان به‌دلیل اشراف به مناطق مختلف بسیار حائز اهمیت بود و اگر این پادگان به دست نیرو‌های خودی می‌افتاد، رزمندگان به راحتی قادر به زیر نظر گرفتن تحرکات احتمالی دشمن بودند.

عملیات والفجر ۲ با رمز «یا الله» در ۲۹ تیر ماه سال ۱۳۶۲ اجرا شد و رزمندگان تا حدودی به اهداف از پیش تعیین شده خود دست یافتند و از طرفی چهار هزار نیروی بعثی کشته و زخمی شدند و ۲۰۰ نفر نیز به اسارت درآمدند. انهدام ۵۰ پایگاه نظامی عراق و به غنیمت گرفتن چندین تانک، نفربر و تجهیزات نظامی دیگر، از جمله نتایج این عملیات بود. همچنین به دلیل اینکه رزمندگان تا قبل از اجرای عملیات والفجر ۲ از این منطقه برای انجام عملیات استفاده نکرده بودند، نقش جهاد سازندگی برای فراهم کردن راه‌های ارتباطی به مواضع دشمن بعثی تأثیرگذار بود، به‌طوری که اگر نیرو‌های جهاد سازندگی نبودند چه بسا رزمندگان در اجرای این عملیات با مشکل مواجه می‌شدند.

به هر حال دوران دفاع مقدس با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌هایی که داشت در نهایت در مرداد ماه سال ۱۳۶۷ با قبول قطعنامه ۵۹۸ به اتمام رسید. اما موضوع مهم و اساسی در این خصوص این است که آن دوران، تجارب بسیاری را در زمینه‌های مختلف در اختیاز جوانان انقلابی امروز قرار داده است تا در شرایط بحران با تأسی به این تجارب که بسیار ارزشمند است، از بحران خارج شده و بر مشکلات مختلف در زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی فائق آیند.

منبع: دفاع‌پرس