به گزارش خط هشت، در معتَقدات ما شیعیان جایگاه حضرت فاطمه زهرا نه فقط به علت رابطه نسبی با نبی اسلام و ائمه، بلکه به ذاتی خود از ارج و مقام بالایی برخوردار است. در ادامه سخنان حکیمِ انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای را درباره مقام شامخ حضرت زهرا می‌خوانید. 

این است مقام فاطمه زهرا

من حقیقتاً، نه به عنوان تعارف، نه به عنوان یک حرفِ هزاران بار تکرار شده، واقعاً قاصرم؛ زبان قاصر است، دل قاصر است، ذهن قاصر است که بخواهد از این مقام بلند تعریف و تجلیل کند؛ این موجود انسانی، این دختر جوان، این‌همه فضیلت، این‌همه درخشندگی، این‌همه کبریا و عظمت؛ که کسی مثل پیغمبر وقتی فاطمه‌ زهرا بر او وارد می‌شد،«قام الیها»؛ نه فقط بلند می‌شد، بلکه بلند می‌شد و به سمت او می‌رفت. یک وقت یکی وارد اتاق می‌شود، شما به احترامش بلند می‌شوید؛ یک وقت کسی وارد اتاق می‌شود، شما با اشتیاق به طرفش می‌روید. اینها مگر شوخی است؟ این بحثِ پدر ـ فرزندی نیست. پیغمبر خدا اینجور از فاطمه‌ زهرا تجلیل می‌کند؛ رضای او را رضای خود، رضای خود را رضای خدا؛ سخط او را سخط خود، سخط خود را سخط خدا اعلام می‌کند؛ این‌ها مقامات فاطمه‌ زهرا است. آن زندگی با امیرالمؤمنین، آن تربیت آن فرزندان. خب، مگر می‌شود درباره‌ی این بزرگوار، امثال ما حرف بزنیم؟ (۱۳۹۱/۰۲/۲۳)

شهادت فاطمه زهرا مصیبت همیشه زمان است

این شهادت، مصیبتی نیست که در برهه‌‌ای از زمان اتفاق افتاده باشد و الان ما به یاد آن اشک بریزیم؛ نه، این مصیبتِ همیشه‌ زمان است. مصیبت شهید کردن امیرالمؤمنین، این «تهدّمت واللَّه ارکان الهدی» ، فقط برای آن زمان خسارت نیافرید؛ برای طول تاریخ بشر خسارت ایجاد کرد. فاطمه‌ی زهرا (سلام‌اللَّه‌علیها) بیست‌وپنج سال قبل از این تاریخ در بستر بیماری به زنان مدینه فرمود اگر علی را بر سر کار می‌گذاشتند، «لساربهم سیراً سُجُحاً» ـ «سُجُح» یعنی هموار ـ راه زندگی را بر مردم هموار می‌کرد. «لا یکلِمُ خُشاشه»؛ نمی‌گذاشت ـ به تعبیر من ـ اقتدار حکومت و روحیه‌ حکومت‌گریِ اسلام اندکی به پیکر جامعه‌ اسلامی زخم بزند؛ نمی‌گذاشت ذره‌‌ای آسیب ایجاد کند؛ کار را پیش می‌برد و از هر آسیبی هم جلوگیری می‌کرد.

بهترین شکل حکومت کردن این است که حکومت به مردم زخم نزد؛ زندگی مردم را هم از لحاظ مادی و معنوی آباد کند. «ولا یکلّ سائرهُ و لا یُمُلّ راکبه و لاوردهم منهلا غیرا صافیا رویّا»؛ اینها را فاطمه‌ی زهرا آن روز فرمود.این واقعه بیست‌وپنج سال عقب افتاد؛ ولی بالاخره امت اسلامی جمع شدند و امیرالمؤمنین را سرِ کار آوردند. امیرالمؤمنین در همین چند سال؛ یعنی از ذی‌حجّه‌ی سال ۳۵ تا ماه رمضان سال ۴۰ ـ چهار سال و نُه ماه یا ده ماه ـ کارهای بزرگی انجام داد. کارهایی را پایه‌گذاری کرد که اگر شمشیر غدر و خیانت نمی‌بود و این جنایت بزرگ به وسیله‌ی ابن‌ملجم و عناصر پشت پرده‌ی این جنایت صورت نمی‌گرفت، امیرالمؤمنین این راه را ادامه می‌داد و باز دنیای اسلام شاید تا قرنها بیمه و تأمین می‌شد. لذا مصیبتی که آن روز وارد شد، برای دنیای اسلام و تاریخ اسلام پُرخسارت بود. باز هم این منهل رَویِ‌ّ صافیِ‌ّ زلالی را که می‌توانست دنیای اسلام را سیراب کند، از دسترس دنیای اسلام دور کردند؛ لذا مصیبتِ همیشه است. (۱۳۸۳/۰۸/۱۵)

برای ائمه از عبارات سبک و عاشقانه استفاده نکنیم

 برخی تعبیرات درباره‌ ائمه (علیهم‌السّلام) نباید استفاده کرد؛ اینها سبک است. برای فاطمه‌ زهرا(سلام‌الله علیها) ـ آن موجود قدسی والا، آن انسان برتر و آن معلم بشر ـ از آن تعبیری که هر شاعری ـ چه شاعر درست و حسابی‌گوی و چه‌ شاعر هرزه‌گوی ـ برای محبوب و معشوق خودش ذکر می‌کند، نباید استفاده کرد؛ باید از تعبیرات متناسبی استفاده کرد. اعتقاد من این است که اگر شعرای عزیز ما ـ همچنان که امروز خوشبختانه، هم سرود دسته‌جمعی، هم در بعضی از شعرهایی که قبلاً آقایان خواندند، همین معنا انصافاً تأمین شده ـ لفظ و معنا را برای‌ بیان معرفتی که امروز جامعه‌ ما نیاز دارد تا از مکتب فاطمه‌ زهرا (سلام‌الله علیها) تعلیم بگیرد، به کار گیرند و آن را مداح با صدای خوش و آهنگ مناسبِ با این کار عرضه کند، یکی از بهترین انواع تبلیغ و ترویج صورت گرفته است؛ یعنی همان دعبل و فرزدق و کمیتِ تاریخ در این‌جا ظهور و تجلی پیدا کرده است. ارزش، همان ارزش خواهد بود و می‌تواند اجرهای بزرگ الهی را به دنبال خود داشته باشد. (۱۳۸۰/۰۶/۱۸)

منبع: فارس