به گزارش خط هشت از اردبیل، شهید لطیف مظفری، یکم فروردین 1337، در شهرستان مشگین شهر چشم به جهان گشود. پدرش محمدعلی، کشاورز بود و مادرش طاهره نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هفتم فروردین 1361 در عملیات فتح المبین در شوش بر اثر اصابت ترکش به سینه، شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای شیخ محمدلوی زادگاهش واقع است.
وصیت نامه شهید لطیف مظفری:
و لا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون (آل عمران 19)
براى حفظ اسلام بايد از بذل جان و مال هيچ دريغ نكرد پس ما جوانان هم اين راه را كه راه حسين است برگزيديم مرگ با عزت بهتر از زندگى با ذلت است. از اين رو به جبهه‌هاى جنگ آمديم تا به غارتگران شرق و غرب بفهمانيم كه هرگز دست بيعت بسوى آنها دراز نخواهيم كرد بلكه سعى خواهيم نمود با تكيه به قدرت لايزال الهى با چنگ و دندان آنها را از خود دور كنيم تا راه را براى رسيدن به سرزمين مقدس قدس هموار سازيم. آرى اى خون آشامان قرن بدانيد كه ما هيچ وقت اين ننگ را نخواهيم پذيرفت كه زير سلطه شماها باشيم و شما ها نيز به زور سر در پى بر آوردن منافع مادى خود از هيچ ننگى بر ملتهاى محروم و مسلمان جهان فروگذار نباشيد، نه، نه هرگز ما چنين نخواهيم كرد و تا آن جايي كه از رگ ما خون مى‌جهد در پى احياى راه ا... و حفظ مكتب اسلام و كتاب آسمانى قرآن بر خواهيم آمد. كه تنها راه نجات بشريت از زير يوغ استعمار و استثمار قرن ( چه شرق و چه غرب ) همين است. اى ملتهاى مسلمان جهان برخيزيد و به ريسمان خدا چنگ بزنيد و متفرق نشويد كه وقت آن رسيده است كه ديگر دست ابر جنايتكاران تاريخ را از سر ملتهاى مسلمان كوتاه كرده و دست در دست يكديگر بسوى تشكيل اتحاد جماهير اسلامى پيش بتازيد من كه دارم اين وصيت را مى‌نويسم چند روزى ديگر قرار حمله داريم كه اين دشمنان قسم خورده اسلام را كه امروز بنام صدام و مزدورانش نمايان گشته و بخاطر ميهن اسلامى و جان و مال و ناموس ملت مسلمان ايران تجاوز كرده از اين آب و خاك بيرون برانيم و در اين راه اگر پيروز شديم مزه پيروزى را كه نصيب ملت شهيدپرور ايران خواهد شد مى‌چشيم و اگر به افتخار شهادت نايل آمديم به خيل شهيدان را ه حق مى‌پيونديم كه در اين مورد نيز با كى نيست چون شهيدان هميشه زنده و جاويدند و مورد لطف و عنايت پروردگارشان خواهند بود چه اينكه از يك دنياى مادى به دنياى معنوى كه همانا وعده خداوند بر همين بوده است قدم مى‌گذاريم.
اى مادر مهربان و گرامى‌تر از جانم، سلام مرا بپذير، حلالم كن، مبادا در شهادت من گريه كنى چون دشمنان اسلام و قرآن و امام، اين بزرگ رهبر مسلمين جهان خوشحال مى‌شوند. بلكه افتخار كن كه فرزندت در راه خدا به اين مقام بزرگ رسيده است.
اى پدر ارجمندم مرا حلال كن و با بردبارى و شكيبايى از انقلاب اسلامى دفاع كن، مبادا در فقدان من گريه كنى، چون گريه تو باعث ناراحتى من و موجب خوشحالى دشمنان خواهد شد.
اى خواهر مسلمانم تو هم حجابت را حفظ كن و زينب‌وار در راه الله قدم بردار.
و تو اى برادر عزيزم راه خدا بهترين و برترين راه‌هاست سلاح افتاده مرا برگير و حافظ راه الله باش.
و اما اى عموى گراميم شما كه از مقام شهيد در پيش خداوند آگاهيد در شهادت من غم مخوريد و دعا گوى رزمندگان اسلام در سراسر جهان باشيد و پدر و مادرم را به صبر و استقامت دعوت كنید و به ايشان بگویید عروسى مرا كه همانا شهادت من است جشن بگيرید.
(ملتى كه شهادت براى او سعادت است پيروز است) ( امام خمينى )
خدا يار و ياور همگى‌تان باد
لطيف مظفرى
دوازدهم اسفند1360
منبع: نوید شاهد
