به گزارش خط هشت از کرمان، «غلامرضا پاک‌اندام‌راوری» بيست ‌و ‌پنجم آذر ۱۳۴۳ در شهرستان راور از توابع ‌شهرستان كرمان متولد شد. وی تا پايان مقطع متوسطه درس خواند. به‌عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور يافت. سرانجام دوم ‌آبان ۱۳۶۲ در مريوان توسط نیروهای بعثی بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد.

در ادامه بخش‌هایی از وصیت نامه شهید «غلامرضا پاک‌اندام‌راوری» را مرور می‌کنیم:

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ مپندارید کسانی که در راه خدا کشته‌اند، مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد خدایشان روزی می‌خورند.

ایمان دارم این وصیت‌نامه را می‌نویسم هیچ دلبستگی به دنیا ندارم و فقط به امید خدا و برای خدا به جبهه رفتم. برای سربلندی اسلام و مسلمین و برای پیروزی امت مسلمان به رهبری زعیم عالی‌قدر حضرت امام خمینی (ره).

خداوند ان‌شاءالله اعمال ما را قبول کند و این جان ناقابل ما که از خود اوست قبول کند. بازگشت همه به‌سوی خداست و چه بهتر آن موقعی که انسان آن جان را در موقعی بدهد که ارزش آن جان برای اسلام باشد و ما با این جان ناقابل به‌سوی جبهه‌های جنگ می‌رویم آن جایی که هر لحظه امکان دارد لطف خدا شامل جان ما شود.

اینجانب از خداوند متعال خواهانم که رهبر انقلاب ما را تا ظهور حضرت مهدی (ع) نگه دارد و ظهور امام زمان (عج) را هر چه زودتر نزدیک گرداند و امت ستمدیده و مسلمان ایران و سایر مسلمین جهان را زودتر از شر ستمگران نجات دهد و از امت شهید پرور می‌خواهم که وحدت را حفظ کنند که به‌قول امام رمز پیروزی ماست.

برای مسلمین آرزوی سعادت و خوشبختی می‌کنم و اگر احیانا ناراحتی برای کسی ایجاد کرده‌ام مرا عفو نماید.

منبع: دفاع‌پرس