شهید بهروز علمی
شهید بهروز علمی فرزند غنی در چهاردهم مهر ماه سال 1342 در روستای سر سبز و با صفای ساطی میزان از توابع شهرستان مشگین در خانواده ای مؤمن و متدین و کشاورز شهر چشم به جهان هستی گشود.پدرش از مردان صالح و نیکان روستا بود کشاورزی زحمت کش که برای کسب روزی حلال با دستان پینه بسته شب و روز تلاش می کرد و عرق می ریخت و مادرش سیّاره خانم زنی مؤمن و با حجاب که برای فرزندانش به جای قصّه های سرگرم کننده داستانهای قرآنی را تعریف می کرد و از همان ابتدا فرزندان خود را با زندگی و اخلاق و رفتار امامان آشنا می کرد پدر و مادر با تولد آخرین فرزند جان دوباره ای گرفته بودند . کودک نو رسیده با خودش شادی و خیر و برکت به خانه آورده بود و به آن خانه گلی روح تازه ای بخشیده بود .
حسین پیشیار یکی از بزرگان روستا بودند که کودکان روستا در محضر ایشان قرآن می آموختند و بهروز نیز از کودکی با فرا گرفتن قرآن در محضر استاد پیشیار از همان آغاز زندگی اش را منوّر ساخت،چرا که قرآن کتابی هدایت کننده است.
پس از طی دوران خردسالی در دامان پر مهر و محبت خانواده به دلیل نبود امکانات و تنگدستی خانواده نتوانست برای کسب علم و دانش راهی مدرسه شود گر چه به مدرسه نرفت و نوشتن نیاموخت امّا همین که بزرگ شد اراده ی قوی پیدا کرد و در دوره ی نوجوانی در کار کشاورزی در حدّ توان یار و یاور پدر بود.بسیار مهربان و صمیمی بود و در نهایت خوش رویی و ایمان و تقوا و ادب در خدمت مردم بود .این بزرگوار بعد از سال ها برای تأمین امرار معاش خانواده به شغل شریف گارگری روی آورد.
آن بزرگوار اوقات فراغت خود را در مسجد و با بازی فوتبال سپری می کرد تیم فوتبال تشکیل داده و به مسابقه اعزام می کرد علاقه خاصی به ورزش داشت به گفته ی دوستان 14ساله بود که در تظاهرات و راهپیمایی هایی که برای دفاع از مرز و بوم صورت می گرفت شرکت می کرد .ایشان در پخش اعلامیّه های حضرت امام حضوری فعّال داشت و مشوّق جوانان برای حضور در دفاع از میهن و ناموس خود بود جوانا ن و نوجوانان روستا را برای شرکت در تظاهرات به شهر می آورد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام (ره) و با تأسیس بسیج سپاه پاسداران در سراسر کشور ایشان به همراه تعدای از جوانان متعهد و همفکر روستا تصمیم به تأسیس پایگاه در روستا کردند تمام کارهای اوّلیه پایگاه را به تنهایی انجام می داد به روستاهای اطراف برای جذب نیرو می رفت و نیروهای تازه وارد آموزش می داد و شبها در روستا نگهبانی می داد.
آری آن شهید مهربان آرزو داشت که به اسلام خدمت کند و انقلاب پیروز شود و در خدمت تنومند اسلام میوه های معنوی خود را به دست ظالمان معرفت فرو ریزد.نوجوانی رشید و دلاوری بود که به ندای رهبرش لبیک گفت (هل من ناصر ینصرنی) با بی سوادی اش به جرگه ی بلی گویان در آمد و از طریق بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در برابر تهاجم دشمن جان بر کف ایستاد و به خانواده اش در آخرین مرخصی اش وصیت کرد که حجاب خود را حفظ نمایند و در مقابل چشمان منافقین بر من گریه نکنید و هر وقت برای من دلتنگ شدید به یاد شهدای کربلا بیفتید.
نيروي ايمان و تعهد شهيد علمی و علاقه قلبي او به انقلاب اسلامي و ارزشهاي متعالي آن باعث شده بود كه در سنگر زهد و تقوي و خدمت خالصانه از تمامي همرزمانش پيشتازتز باشد. آن قدر با نفسانيات خود مبارزه مي‌كرد كه جايي براي خودستايي در او وجود نداشت. هيچگاه در چهره او ترديد و ابهام وجود نداشت. داراي روحيه‌اي قوي و بزرگ بود . تقوي، خلوص و اعتقادش به توحيد، در او ايجاد آرامش مي‌كرد و تحمل و صبر و استقامتي كه در او بود، نشان مي‌داد كه چگونه مجاهدي است. همواره تبسم بر لبانش بسته بود. درحالي كه شكيبا بود، خروشان هم بوداو با تمسك به روحانيت پيرو خط امام و تقوي سرشار خود، درمراحل مختلف مبارزهچه قبل و چه پس از پيروزي انقلاب از هرگونه چپ‌روي يا راست‌روي مصون ماند. او با همين اخلاق اسلامي و تواضع و فروتني توانسته بود در قلبها روسوخ کند.
علی اجلینیان یکی از دوستان شهید نقل می کند من و شهید در یک روستا زندگی می کردیم از همان دوران کودکی به نماز و قرآن علاقه داشت با اینکه سواد نداشت امّا اشتیاقش باعث شد که خواندن و نوشتن را یاد بگیرد.خوش خلقی،مهربانی و عبادت های طولانی دوران نوجوانی ایشان راه دست یا بی به عرفان و نزدیکی به خدای یگانه را گویاست.
شهید بهروز علمی همانند دیگر شهیدان لاله ی وجودش در کنار لاله های خونین کفن قد علم کرد و سرانجام در سن 18 سالگی در تاریخ 8/7/1361 در عملیات مسلم بن عقیل در منطقه ی عملیاتی سومار با اصابت تیر در درگیری با نیروهای بعثی عراق به فیض شهادت نایل گردید و پیکرمطهرش پس از تشییع در روستای زادگاهش میزان به خاک سپرده شد.
روحش شاد و راهش مستدام باد.
