شهیدابراهیم فیضی
نام:ابراهیم
نام خانوادگی:فیضی
تاریخ تولد:01/03/1349
تاریخ شهادت:30/06/1366
محل شهادت:ماهوت
در نخستین روز از خرداد ماه سال 1349 آنزمان که هنوز خورشید متولد نشده بود کودکی در روستای زنگیر شهرستان گرمی دیده به جهان گشود،نامش را از تابش نخستین پرتو خورشید گرفتند و ابراهیم اش خواندند تا هیچ لحظه ای از زندگی اش خالی از ایمان به وحدانیت خداوند متعال نباشد.
پدربزرگوارش «شیرین دل» عمر زیادی نکرد و پیش از پسر به دیدار حق شتافت و مادرمهربانش «نینش»چون شیر زنی بچه ها را به دندان گرفت و همواره تلاش کرد تا از مسیر درستی و راستی کج نشوند.ابراهیم پنجمین فرزند خانواده بود،خانواده ای روستائی و متوسط که با کشاورزی ودامداری روزگار می گذراندند.
کودکی ابراهیم با قرآن و بازی های محلی روستا سپری شد،حاصل انس با قرآن برای ابراهیم باطن پاک و معصوم اش بود.علیرغم سن و سال کم از شعور اجتماعی بالایی برخوردار بود و بیش از سن خود می دانست طوریکه چنان با بزرگتر ها سخن می گفت که همه مبهوت کلام نافذ اش می شدند.
با این هوش و ذکاوت ابراهیم خیلی راحت توانست از پس درس و  مشق دوره ابتدائی برآید طوریکه موفق شد تحصیلات ابتدائی اش را در سال 1361 در مدرسه ابتدائی زادگاهش زنگیر به پایان برساند.اما مرگ پدر و فقر اقتصادی خانواده و لزوم مشارکت در کارهای خانه مانع از رفتن ابراهیم به مدرسه راهنمائی شد؛ ابراهیم نیز قید مدرسه و کلاس درس را زد و به زندگی چسبید و با وجود آنکه سن و سال زیادی نداشت چونان مرد جا افتاده ای دل به کار و زندگی داد و یار و همدم خانواده اش شد.
ابراهیم در این سالها با امام و ا نقلاب آشنا شد و عاشقانه شیفته امام راهش گردید،به عضویت بسیج درآمد و خط مشی سیاسی اش را از همان نوجوانی مشخص کرد،ابراهیم به لحاظ اجتماعی نیز همواره در صحنه های مختلف حضوری فعال داشت،مشارکت در کارهای عام المنفعه روستا،مشارکت در نمازجمعه به همراه اهالی روستا و نیز فعالیت در مسجد روستا از جمله فعالیت های اجتماعی و سیاسی ابراهیم در دروه نوجوانی اش بود.
ابراهیم که از کودکی با بستن عکس شاه به دم سگ نشان داده بود که روحیه ظلم ستیزانه ای دارد مشتاقانه عزم جبهه کرد، با وجود خردسالی هیچ چیز نتوانست مانع از اعزام او به جبهه شود،بار اول که اوایل سال 1366 بود به مدت سه ماه در منطقه جنوب دلاورانه خدمت می کند،بعد از بازگشت از جبهه جنوب مدت کوتاهی در خانه توقف نموده و در در کارهای کشاورزی به خانواده کمک می کند بعد برای بار دوم این بار به جبهه غرب اعزام می شود.
ابراهیم که در میان دوستان هم رزم خود به شجاعت و دلیری معروف بود سرانجام در سی ام شهریورماه سال 1366 در حین درگیری با نیرویهای بعثی عراق  در جریان عملیات ماهوت بر اثر اصابت ترکش خمپاره دعوت حق را لبیک گفته؛چون پرستوی خونین بالی پیش از دمیدن صبح پاییز به بهاری جاویدان پر می کشد...
پیکر مطهرش بعد از انتقال به گرمی در قبرستان عمومی زادگاهش زنگیر به خاک سپرده شده است.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد