به گزارش خط هشت، شهید حاج قاسم میرحسینی، جانشین و قائم‌مقام حاج قاسم سلیمانی در لشکر ۴۱ ثارالله از شهدای کم نظیر و کمتر شناخته شده دوران دفاع مقدس است. او در سال ۱۳۴۲ در روستای صفدرمیربیک در نزدیکی شهر زابل به دنیا آمد و سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در واحد پذیرش مشغول به خدمت شد و پس از چند ماه کار و تلاش صادقانه و خالصانه برای گذراندن دوره عالی برگزیده شد.
با شروع عملیات بیت‌المقدس میرحسینی به عنوان معاون یکی از گردان‌های عمل‌کننده در این عملیات شرکت کرد. سرانجام پس از آزادسازی و فتح خرمشهر برای دوره آموزش تکمیلی فرماندهی به تهران آمد و پس از فراگیری آموزش‌های لازم به تیپ ۴۱ ثارالله پیوست.
شهید میرقاسمی در دوران جبهه زحمات زیادی برای پیشبرد عملیات‌ها کشید و چندین‌بار در عملیات‌های والفجریک، خیبر و بدر مجروح شد. همرزمان شهید می‌گویند این سرباز گمنام امام زمان (عج) در عملیات والفجر۳، سه‌شبانه روز چشم بر هم نگذاشت تا این عملیات را ساماندهی کند.
حاج قاسم سلیمانی درباره شهید میرقاسمی چنین می‌گوید: «قاسم، بزرگ لشکر ۴۱ ثارالله بود که واقعاً من امروز در هر مأموریتی جای خالی او را می‌بینم. شهید میرحسینی در بُعد خودش در صحنه جنگ، تک بود. در مورد شهید میرحسینی هرچه بگویم احساس می‌کنم اصلاً نمی‌توانم حق او را ادا کنم. خیلی روح بزرگی داشت و یک مالک اشتر به تمام معنا بود. من نمی‌دانم مالک هم در صحنه سخت محاصره جنگ مثل شهید میرحسینی بود یا نبود. شهید میرحسینی فرمانده‌ای بود که همه ابعاد یک فرمانده اسلامی را با تعاریف اصیل آقا امیرالمؤمنین (ع) دارا بود.»
شهید سلیمانی از ابعاد معنوی شهید میرحسینی غافل نبود و به زیبایی به روحیات معنوی یار و همرزمش نگاه می‌کرد: «با معنویت‌ترین شخصیت لشکر ثارالله بود. صدای دلنشین آوای قرآن شهید میرحسینی را هر کس می‌شنید از خود بی‌خود می‌شد. او یک سخنور بود و وقتی شروع به صحبت می‌کرد به قول بچه‌ها «جادو» می‌کرد. تمام حرف‌های خودش را با استناد به آیات و روایات نقل می‌کرد. من واقعاً احساس می‌کردم هیچ روحانی در سن و سال خودش به پای ایشان نمی‌رسید.»
با وجود اینکه سردار سلیمانی یکی از شجاع‌ترین فرماندهان ما در دوران دفاع‌مقدس بود، ولی شجاعت شهید میرحسینی را مثال زدنی تعریف می‌کرد: «در بعد فرماندهی ما، باید بگویم ایشان در جلسات همیشه صائب‌ترین نظر‌ها را می‌داد. بهترین نظر، نظر شهید میرحسینی بود و در میدان عمل هم همان‌ها به‌وقوع می‌پیوست. خدا را شاهد می‌گیرم که هیچ وقت در چهره شهید میرحسینی در سخت‌ترین شرایط، هراسی ندیدم. انگار در وجود این مرد چیزی به‌عنوان ترس، هراس، دلهره و تردید وجود نداشت. اگر در محاصره بود همان‌طور صحبت می‌کرد که در اردوگاه صحبت می‌کرد. در حالی که رگبار گلوله از همه طرف می‌بارید و همه خودشان را در پناهگاه‌ها پنهان می‌کردند، مانند (پشت سنگری یا تپه خاکی) که تیر نخورند، اما این شهید عالیقدر می‌ایستاد و ما همه مات و مبهوت حرکات او می‌شدیم و نگاه می‌کردم ایشان را مثل کسی که در جنگ‌های قدیمی جلوی دشمن رجز می‌خواندند، بچه‌ها را بسیج می‌کرد، حرکت می‌داد و در آن صحنه شوخی می‌کرد. خداوند این توفیق را به من داد که تقریباً از عملیات والفجریک تا این اواخر که خیلی هم بود، در خدمت ایشان باشم.»
سرانجام این سردار رشید اسلام در سال ۱۳۶۵ در شلمچه و در عملیات کربلای ۵ پس از ساماندهی نیرو‌ها در حین عملیات بر اثر اصابت تیر مستقیم دشمن به ناحیه پیشانی سر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

 

منبع: روزنامه جوان