به گزارش خط هشت؛ شهید مدافع وطن اكبر عیسائی در 1337/6/1 در محله گرداب سنگی شهر خرم آباد در یك خانواده ی مذهبی متولد شدند. نام پدرش علی حیدر و در میدان بزرگ خرم اباد به شغل لحاف دوزی مشغول بود. دوران ابتدایی را در دبستان 15 بهمن واقع در خیابان فرهنگ سپری نمودند. پس از گرفتن مدرك سیكل در سال 1356 وارد آموزشگاه درجه داری ژاندارمری شدند. مدت یک سال آموزشی را در ژاندارمری خرم آباد سپری نمودند و موفق به اخذ درجه شدند.

دوران نوجوانی را با بچه های سپری نمود که همه در خط امام و انقلاب بودند، چون اینگونه پرورش یافته بودیم، بچه های که از رزمندگان ارزشمند دوران دفاع مقدس بودند؛ بچه محل های مانند شهید توکل مصطفی زاده، شهید زرینی چگنی، شهید علی رضا مراد زاده و .....

تفریح و بازی و کار و ورزش این بچه ها در محور انقلاب بود و هر کاری که انجام می دادند سرشار از نور معنویت و اسلام بود. به واسطه این تربیت با طلاب و روحانیون مبارز بسیار همکاری داشتند که مرکز آن در حوزه کمالیه خرم آباد بود. تمام اعلامیه ها ونوار کاست های که از امام می آمد توسط شهید توکل مصطفی زاده یک نسخه به ایشان می دادند و ایشان هم در بین پرسنل انقلابی ژاندارمری آن زمان پخش می کردند.

در همان اوایل انقلاب و با شروع نهضت امام خمینی (ره) ایشان، مرید امام و گوش بفرمان شان شدند. در همان زمان خط فکری و زندگی خود را از سیستم ظالمانه رژیم پهلوی جدا نمودند. در جلسات و راهپیمائیهای سال 57 شركت فعال داشتند و با لباس مبدل اعلامیه های حضرت امام (ره) را در بین مردم و حتی محیط نظامی بصورت مخفیانه توزیع می نمودند. بارها از سوی مقامات نظامی اداره ضد اطلاعات (قبل از انقلاب) آن زمان بخاطر حضور در مراسمات مذهبی و راهپیمائی ها احضار و تهدید می شدند ولی ایشان با توکل به خدا به کار خود ادامه می دادند و حضورشان پررنگ تر می شد.

در ایام عزاداری تاسوعا و عاشورای سال 1357 مردم اقدام به شعار دادن انقلابی و حمایت از امام میدهند، که در آن زمان ایشان هم در بین این افراد حضور داشتند و پس از چند روزی توسط اداره ضد اطلاعات ژاندارمری احضار و در این خصوص بازجویی می شود. در حین درگیری های انقلاب هم به همه پرسنل امنیتی برای دفاع از جان خود سلاح کمری می دادند، چون ایشان سابقه انقلابی داشتند هرگز سلاحی ندادند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 مدت کوتاهی در خرم آباد بودند ودر خدمت مردم و دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی از آن پاسداری نمودند.

سال 1358 كه شهر پاوه در محاصره ی گروهای ضدانقلاب بود و غائله پاوه ونوسود به وجود آمد، به ندای رهبر کبیر خود لبیك گفت و جز قوای نظامی بودند كه بصورت داوطلبانه در آزادسازی شهر پاوه شركت داشتند.

با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اسلامی در سال 1359 به منطقه جنگی كردستان اعزام شدند و سرانجام در محوركامیاران به سنندج در منطقه موچش سنندج بدست عوامل كوردل ضدانقلاب در مورخه 1359/11/17 به فیض شهادت نائل گشتند.

منبع: شهدای فراجا