به گزارش خط هشت از گلستان؛ شهید محمد صادقی فرزند محمد علی در یکم آبان ۱۳۴۷ در شهرستان رامیان متولد شد. دوران خردسالی را، چون دیگر هم سن و سالانش در خانواده گرم و صمیمی خود سپری نمود. در سن هفت سالگی برای کسب علم و دانش در مدرسه ابتدایی محل سکونت خود ثبت‌نام نمود و تا سوم دبیرستان در رشته ادبیات و علوم انسانی به تحصیل خود ادامه داد.
او به مسائل مذهبی بسیار پای‌بند بود و اعمال واجب و مستحب خود را ادا می‌نمود. صوت بسیار خوبی در تلاوت قرآن مجید داشت و به عبارتی قاری قرآن بود.
در مراسم سوگواری اهل بیت بویژه امام حسین (ع) فعالیت بسیار گسترده‌ای داشت. از طرفی عضو انجمن اسلامی دبیرستان خود در زمان انقلاب بود. با وجود سن کمی که داشت در تظاهرات‌ها شرکت می‌کرد و از آنجایی‌که آن زمان نماز جمعه در محل سکونتشان برگزار نمی‌شد به شهر همسایه می‌رفت و در نماز جمعه آنجا شرکت می‌کرد.
فردی بسیار خوش طبع و خوش‌رو بود. در شب آخر و در مرحله خداحافظی سال ۶۵ شب چله اول دیماه بود رفتارش و نگاهش با خانواده مخصوصاً مادرش به گونه‌ای بود که گویی به دلش افتاده بود که شهید خواهد شد و این آخرین دیدارش با آنهاست و دیگر بر نخواهد گشت.
در تاریخ یکم مهر ماه ۱۳۶۵ ساعت هفت صبح بود که با دیگر دوستانش از طریق سپاه رامیان به جبهه شتافت. تک تیرانداز بود. او حتی یک بار به دست کومله دستگیر و یک ماه در دستشان اسیر بود. او پس از ۱۰ بار رفت و آمد به مناطق جنگی بالاخره پس از چهار ماه دفاع در عملیات کربلای ۵ در منطقه شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به درجه رفیع شهادت که همانا آرزوی دیرینه‌اش بود رسید. پیکر وی را پس از تشیع با شکوه در مزار شهدای رامیان به خاک سپردند.
منبع: نوید شاهد
به گزارش خط هشت از گلستان؛ شهید محمد صادقی فرزند محمد علی در یکم آبان ۱۳۴۷ در شهرستان رامیان متولد شد. دوران خردسالی را، چون دیگر هم سن و سالانش در خانواده گرم و صمیمی خود سپری نمود. در سن هفت سالگی برای کسب علم و دانش در مدرسه ابتدایی محل سکونت خود ثبت‌نام نمود و تا سوم دبیرستان در رشته ادبیات و علوم انسانی به تحصیل خود ادامه داد.
او به مسائل مذهبی بسیار پای‌بند بود و اعمال واجب و مستحب خود را ادا می‌نمود. صوت بسیار خوبی در تلاوت قرآن مجید داشت و به عبارتی قاری قرآن بود.
در مراسم سوگواری اهل بیت بویژه امام حسین (ع) فعالیت بسیار گسترده‌ای داشت. از طرفی عضو انجمن اسلامی دبیرستان خود در زمان انقلاب بود. با وجود سن کمی که داشت در تظاهرات‌ها شرکت می‌کرد و از آنجایی‌که آن زمان نماز جمعه در محل سکونتشان برگزار نمی‌شد به شهر همسایه می‌رفت و در نماز جمعه آنجا شرکت می‌کرد.
فردی بسیار خوش طبع و خوش‌رو بود. در شب آخر و در مرحله خداحافظی سال ۶۵ شب چله اول دیماه بود رفتارش و نگاهش با خانواده مخصوصاً مادرش به گونه‌ای بود که گویی به دلش افتاده بود که شهید خواهد شد و این آخرین دیدارش با آنهاست و دیگر بر نخواهد گشت.
در تاریخ یکم مهر ماه ۱۳۶۵ ساعت هفت صبح بود که با دیگر دوستانش از طریق سپاه رامیان به جبهه شتافت. تک تیرانداز بود. او حتی یک بار به دست کومله دستگیر و یک ماه در دستشان اسیر بود. او پس از ۱۰ بار رفت و آمد به مناطق جنگی بالاخره پس از چهار ماه دفاع در عملیات کربلای ۵ در منطقه شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به درجه رفیع شهادت که همانا آرزوی دیرینه‌اش بود رسید. پیکر وی را پس از تشیع با شکوه در مزار شهدای رامیان به خاک سپردند.
منبع: نوید شاهد
