زماني که خداوند انسان را آفريد از روح خود در او دميد وفرمود :"نَفَختُ فيهِ مِن روحي "وهمين روح است که سرشار از عشق به اوست وآدمي را با تمام وجود ،متوجه او مي سازد ،عشقي که درب وجود هر انساني نهفته است از هر سني وهر جنسي ،عشقي که در هر لحظه در وجود آدميان مي جوشد هر چند نامحرمان ،جوشش اين عشق را در نمي يابند ،اين بار ،اين عشق در وجود کسي جوشيد که 11 سال بيشتر نداشت در چهره ي کوچک مردي تابيد که مرد خدا بود وپشت پا به همه ي تعلقات دنيوي زد.

خداوند در سال 1339 درشهراردبيل به آقاي عيسي خان خدادادي (مرحوم شده ) وخانم خديجه پورشاهي دومين فرزند عنايت ميکند که پسرمي شود ،مادرش نام اورا سربازمي گذارد.